Het oeuvre van graficus, schilder en beeldhouwer Gust Romijn (1922-2010) onderging een snelle evolutie tijdens de jaren 1950 en 1960. Hoewel zijn artistieke debuut nog beïnvloed was door CoBrA, had de Nederlandse kunstenaar zich halverwege de jaren 1950 al ontwikkeld tot abstract expressionist en Zero-kunstenaar. In de jaren 1960 en 1970 experimenteerde hij achtereenvolgens met Pop Art en Land Art.

De tentoonstelling in Fabriek Noord biedt inzicht in Romijns experimentele geest en legt de nadruk op de kunsthistorische betekenis van zijn abstract-expressionistische periode en zijn verbondenheid met anti-peinture en Zero-kunst.

Met zijn industriële assemblages, expressieve pentekeningen en rauwe olieverfschilderijen leverde Romijn een substantiële bijdrage aan het internationale momentum waarin de schilderkunst een Zero-punt bereikte, terwijl hij tegelijkertijd de basis legde voor de opkomst van conceptuele kunst.

Vanaf 1958 was Romijn nauw betrokken bij de Zero-beweging in Nederland. Hij onderhield vriendschappelijke banden met de excentriek speelse Italiaanse kunstenaar Piero Manzoni, die Romijns werk ook in Italië tentoonstelde.